Μαρίζα

Apr 6, 2020

Μια υπέροχη γαϊδουρίτσα που δυστυχώς έχει μια μεγάλη και περίεργη ιστορία που δεν μπορεί να την μοιραστεί μαζί μας. Αυτό συμβαίνει σχεδόν με όλα τα γαϊδουράκια που πέφτουν στην αντίληψή μας. Αδυνατούν να μιλήσουν για το παρελθόν τους και έτσι καλούμαστε από τη συμπεριφορά τους αλλά και από την σωματική τους κατάσταση να κάνουμε υποθέσεις για το παρελθόν τους.
Ειδοποιηθήκαμε λοιπόν, το χειμώνα του 2017, για μία γαϊδουρίτσα που βρίσκονταν σε κάποιο οικόπεδο στην Σταμάτα Αττικής και η κατάστασή της κρίνονταν ως επικίνδυνη. Σπεύσαμε και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα ζώο που με πολλή μεγάλη δυσκολία μπορούσε να σηκωθεί και να περπατήσει. Οι οπλές της είχαν μεγαλώσει υπερβολικά πολύ, δηλαδή για πάρα πολύ καιρό κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τον εξωνυχισμό της και οι συνθήκες που ήταν αναγκασμένη να ζει ήταν ένα μικρό σταβλάκι με κοπριά που είχε για μήνες να καθαριστεί. Το πως βρέθηκε εκεί δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία όμως έχει ότι κάποιος γείτονας ενδιαφέρθηκε για το ζώο και όχι ο ιδιοκτήτης του. Επειδή σκοπός μας δεν είναι να μαζέψουμε όσα ζώα δεν έχουν την ζωή που τους πρέπει, κάναμε, με ιδιαίτερα αυστηρό τρόπο, τις απαραίτητες συστάσεις, δώσαμε οδηγίες καιλάβαμε διαβεβαίωση πως πολύ άμεσα θα κληθεί εξειδικευμένος ποδολόγος για τον εξωνυχισμό της. Έτσι και έγινε.
Η Μαρίζα μετά από λίγο καιρό άρχισε να έχει μια καθημερινότητα πολύ καλύτερη. Έβγαινε βόλτα με την επίβλεψη και μέριμνα του γείτονα, ο στάβλος της φροντίζονταν και οι επισκέψεις του ειδικού για τον εξωνυχισμό της επαναλαμβάνονταν όταν αυτός έκρινε αναγκαίο.
Ενημερωνόμαστε για την υγεία της από γείτονές της που ενδιαφέρονται κι αυτοί για την πορεία της, την επισκεπτόμαστε με κάθε ευκαιρία και είμαστε στο πλάι της.